Het is altijd opnieuw een fantastische belevenis met een gravelbike door holle wegen te fietsen. Het is sport en avontuur gekoppeld aan erfgoed en natuur. Op en top genieten op een fijne vakantiedag!
Holle wegen zijn in principe onverharde landwegen ingesneden in de (zand)leembodems. Ze kunnen tot tien meter diep zijn. Door het eeuwenlange gebruik van wegen bleef de bovengrond onbegroeid en stond deze dus bloot aan erosie. Doordat telkens een laag sediment afstroomde bij hevige regenval, sneed de weg zich diep in, wat de erosie alleen maar versterkte. Langs weerszijden zijn meestal steile wanden te zien die spontaan begroeiden of beplant werden met bomen en struiken (vaak hakhout). Deze vegetatie heeft veelal een hoge biologische waarde en veel dieren vinden er hun onderkomen. Holle wegen zijn doorgaans zeer oud. Op de antieke kaarten van Villaret, Ferraris of Vandermaelen staan ze doorgaans ingetekend. Soms gaan ze terug tot de middeleeuwen of zelfs tot de Romeinse tijd.
Naar aanleiding van diverse ontdekkingen, onder meer in Tienen en ‘s Gravenvoeren, werd de jongste jaren in toenemende mate aandacht geschonken aan het fenomeen van holle wegen in de Romeinse tijd. Tussen Bommershoven en Borgloon heeft bij voorbeeld ook de Romeinse weg bij momenten het karakter van een holle weg. Aan weerszijden monden verschillende paden en holle wegen hierop uit en kruisen de Romeinse weg. Deze vertakkingen zouden de zogenaamde diverticula kunnen zijn. Zeker is dat echter niet omdat zowel dateringsgegevens als archeologische staving bij holle wegen schaars zijn. De landweg die van Borgloon via de Sassenbroekberg in de richting van Heks loopt en die op de 18de eeuwse kaart van Villaret zeer goed kan gevolgd worden, wordt door archeologen als een diverticulum geïnterpreteerd. Dat is over een vrij grote afstand een nog ongeschonden en dus onverharde holle weg.
Tijdens de ruilverkaveling zijn een groot deel van de holle wegen in Haspengouw genivelleerd en verhard. Andere holle wegen zijn verhard. Dat is onder meer het geval voor de Romeinse weg tussen Tongeren en Tienen die op verschillende plaatsen ooit een prachtige holle weg was. Hierdoor zijn de echte onverharde holle wegen waardoor men kan fietsen zeer zeldzaam, te meer omdat zij vaak uitsluitend voor wandelaars toegankelijk zijn. Limburg mag zich dan wel (terecht) een fietsparadijs noemen, het zou fijn zijn indien men wat meer aan de avontuurlijke en sportieve fietser zou denken!
Reactie plaatsen
Reacties